ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ>> Του Γεωργίου Κουκούλη
ΘΕΜΑ : «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ »
Του Κουκούλη Γεωργίου Καθηγητή Φυσικής Αγωγής Διευθυντή Γυμνασίου Δομενίκου
Ανεξάρτητα από τις πολιτειακές και κοινωνικές τους διαφορές ή τις διαφορετικές αντιλήψεις, αποτελούσε το μισό της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας και θεωρείτο μέσο αγωγής με πρότυπο τον ιδανικό πολίτη : γυμνασμένο στο σώμα και ολοκληρωμένο στο νου και στην ψυχή.
Η Ελληνική Αγωγή ήταν που οδήγησε στη γέννηση της Ιδέας του Ολυμπισμού και κατ’ επέκταση στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, του σπουδαιότερου αθλητικού γεγονότος του αρχαίου κόσμου, μέσα από τους οποίους διασφαλίζονταν η ειρήνη, η συμφιλίωση και η συναδέλφωση των λαών κι αναδεικνύονταν αξίες όπως η άμιλλα, η τιμιότητα, η ανιδιοτέλεια, η δικαιοσύνη, η τόλμη ψυχής, η ηθικότητα, το μέτρο. Η αναγκαιότητα της αθλητικής αγωγής και του αθλητικού ιδεώδους προβάλλεται ακόμη πιο έντονα σήμερα και η πολιτεία αναγνωρίζει την κορυφαία σημασία που διαδραματίζει ο Αθλητισμός στις σύγχρονες κοινωνίες.
Η εξέλιξη του πολιτισμού και η ανάδειξη των ανθρωπιστικών αξιών συνδέεται άμεσα με την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στις αθλητικές δραστηριότητες. Σήμερα που ο άνθρωπος έχει κορεσθεί από τα καταναλωτικά αγαθά και την καθιστική ζωή, η μόνη διέξοδος είναι ο αθλητισμός και τα σπορ γιατί βελτιώνουν την υγεία, συντείνουν στη απόκτηση δύναμης και σφριγηλότητας, προσφέρουν χαρά και ψυχαγωγία, ξεπερνούν την κοινωνική απομόνωση και συμβάλλουν στην ανάπτυξη κοινωνικών επαφών, χαρίζοντας ψυχική και κοινωνική ευεξία.
Θα πρέπει, ωστόσο, να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα η ηθικοπλαστική συμβολή του αθλητισμού, καθώς αποτελεί μέσο διαμόρφωσης και ανάδειξης της προσωπικότητας του ατόμου, επιτρέποντάς του να επιδρά πάνω στα θετικά του χαρακτηριστικά, να διορθώνει τα αρνητικά, να αυξάνει τη δημιουργικότητά του και να τονώνει την αυτοπεποίθησή του . Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η συμβολή του αθλητισμού στα παιδιά. Μέσα στην αθλητική ομάδα το παιδί βιώνει την ανάγκη της επικοινωνίας, της δημιουργίας πνεύματος συνεργασίας, της αλληλεξάρτησης και της αλληλεγγύης, ακόμη και με θυσία της προσωπικής προβολής.
Μέσα στην ομάδα το παιδί μαθαίνει να υποτάσσει την ατομικότητά του για το καλό της, να νιώθει πως πέρα από ανεξάρτητο άτομο είναι μέλος της, να υπερασπίζεται όχι μόνο την ατομική του τιμή αλλά και την τιμή της ομάδας όπου ανήκει και εκπροσωπεί. Με αυτή την έννοια οι αθλητικές δραστηριότητες υπηρετούν μεγάλο ηθικό αλλά και κοινωνικό σκοπό και προς την κατεύθυνση αυτή ούτε η φυλή, ούτε η θρησκεία ή η γλώσσα, ούτε η πολιτική τοποθέτηση ή η κοινωνική τάξη μπορούν να αποτελέσουν στοιχεία διαφορών .
Ο διαπολιτισμικός χαρακτήρας του αθλητισμού είναι αυτός που μπορεί με σωστούς χειρισμούς να βοηθήσει στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού, ομάδων και μειονοτήτων ( φυλετικών και θρησκευτικών) που παραμένουν στο περιθώριο. Έτσι, σε περιοχές όπου η πολιτιστική πολυμορφία και οι οξυμένες κοινωνικές συνθέσεις είναι δεδομένες, ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει μοχλό κοινωνικοποίησης και να ωθήσει τη συμμετοχή στα κοινά δρώμενα.
Συνοψίζοντας, έχει γίνει πλέον συνείδηση σε όλους μας ότι η άθληση πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής δραστηριότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι μέσο παιδείας που διδάσκει το σεβασμό, την αυτοπειθαρχία, τις αρχές του τίμιου αγώνα, το ομαδικό πνεύμα, τη συντροφικότητα και την καταπολέμηση του ρατσισμού.
Έχουμε, λοιπόν, χρέος εμείς ως εκπαιδευτική κοινότητα να στρέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές στην άθληση , μη προσβλέποντας απαραίτητα στον πρωταθλητισμό, αλλά ενθαρρύνοντας τους να συμμετέχουν σε μια μορφή ενασχόλησης, που θα έχει ως στόχο την επίτευξη όλων των παραπάνω και την καταπολέμηση της τάσης των μαθητών για καθιστική ζωή, μέσω της συμμετοχής τους σε ομάδες.
