Ο γονιός προπονητής… από την κερκίδα
Είσαι γονιός και έχεις πάει το παιδί σου στην αθλητική του δραστηριότητα.
Ελλείψει χρόνου, παραμένεις στην κερκίδα μέχρι να τελειώσει. Εκεί που κάθεσαι ήσυχος-ήσυχος και παρακολουθείς την προπόνηση, ακούς μια φωνή από την κερκίδα (από το υπερπέραν…) να δίνει οδηγίες. ‘’Κάποιος βοηθός προπονητή’’, σκέφτεσαι, και συνεχίζεις να παρακολουθείς αμέριμνος την προπόνηση. Σε λίγο ξανά! Και σε λίγο πάλι! Και ξαναματαπάλι (που λένε και στο χωριό μου)! Και απορείς. ‘’Δεν μπορεί να είναι βοηθός προπονητή’’, σκέφτεσαι, ‘’κάτι άλλο συμβαίνει’’.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στον αθλητισμό υπάρχουν δύο ειδών κίνητρα, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά, τα οποία ταυτίζονται με τις εσωτερικές και εξωτερικές αμοιβές.
Ένας αθλητής υποκινείται εσωτερικά όταν συμμετέχει από καθαρή ευχαρίστηση, την οποία αποκομίζει από μια αθλητική προσπάθεια. Ο αθλητής αυτός συμμετέχει σε μια δραστηριότητα επειδή βρίσκει ότι αμείβεται η ίδια η συμπεριφορά του.
Αντίθετα, ένας αθλητής υποκινείται εξωτερικά όταν συμμετέχει, είτε γιατί πιέζεται από εξωτερικούς παράγοντες ή για να επιτύχει εξωτερικές αμοιβές.
Παράδειγμα εσωτερικού κινήτρου: Ο αθλητής κάνει αθλητισμό από ευχαρίστηση, από προσωπικό ενδιαφέρον και εσωτερική διάθεση.
Παράδειγμα εξωτερικού κινήτρου: Ο αθλητής κάνει αθλητισμό για κάποιο λόγο που είναι έξω από αυτόν, όπως π.χ. για να πάρει κάποια αμοιβή, για να ικανοποιήσει τους γονείς του, τους παράγοντες κ.λπ.
Έχει διαπιστωθεί ότι οι αθλητές που υποκινούνται από εσωτερικά κίνητρα, έχουν, συνήθως, μεγαλύτερη διάθεση για δουλειά, καλύτερη ψυχολογία και υψηλότερη απόδοση. Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο στην αθλητική πορεία ενός αθλητή.
Γιατί; Μα, προφανώς, γιατί τους ωθεί η αγάπη τους γι’αυτό που κάνουν.
Κάπου εδώ, εισέρχεται στην προπονητική διαδικασία ο ρόλος του προπονητή, ο οποίος θα μπορούσαμε ένα πούμε ότι αποτελεί εξωτερικό κίνητρο για έναν αθλητή με την εξής, όμως, ιδιαιτερότητα: Πέραν από το αθλητικό-προπονητικό κομμάτι που προσφέρει στον αθλητή, έχει και την ευθύνη για τη σωστή καθοδήγηση στο ψυχολογικό κομμάτι, της όλης διαδικασίας, ώστε να μπορέσει ο ίδιος ο αθλητής να ανακαλύψει μόνος του εκείνα τα κίνητρα που θα τον οδηγήσουν σε υψηλότερη απόδοση και καλύτερα αποτελέσματα.
Για να μπορέσει, βέβαια, να γίνει αυτό, πρέπει και ο ίδιος ο προπονητής να μπορέσει να παραμείνει ανεπηρέαστος από εξωτερικούς παράγοντες, καθώς και να προστατεύσει τον αθλητή από ανεπιθύμητους εξωτερικούς παράγοντες.
Φτάνουμε, λοιπόν, σε ένα πολύ συχνό φαινόμενο του αθλητισμού και συνάμα ανεπιθύμητο εξωτερικό παράγοντα.
Ο ΓΟΝΙΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ… από την κερκίδα. Οϊμέ! Τι οδυνηρό φαινόμενο! Που είναι ικανό ακόμη και να καταστρέψει την όποια ενδεχόμενη καριέρα ενός αθλητή.
Και στο βάθος, ο ‘’καημένος’’ ο αθλητής, ο γόνος του γονιού φαινόμενο, ο… που θα παραμιλάει ο κόσμος, ντε! Ναι, στο βάθος αυτός να παλεύει να ισορροπήσει πάνω στο σκοινί της ψυχολογικής ηρεμίας, της αναζήτησης του κατάλληλου κινήτρου και της αναζήτησης της καλύτερης συμβουλής για την αθλητική του πρόοδο.
ΚΕΡΚΙΔΑ ή ΓΗΠΕΔΟ;
ΓΟΝΙΟΣ ή ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ή ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ;
Δύσκολη η απόφαση. Και ακόμη δυσκολότερη η ισορροπία.
Αφήστε το παιδί να ισορροπήσει. Αφήστε το παιδί να προοδεύσει. Αφήστε το παιδί να μάθει από τους κατάλληλους. Αφήστε το παιδί να εκπληρώσει τα δικά του όνειρα. Αφήστε το δικό σας ανεκπλήρωτο όνειρο στο χρονοντούλαπο και μην το φορτώνεται στις πλάτες κανενός.
Υποστήριξη και ενθάρρυνση! Μόνο αυτό. Μόνο αυτό χρειάζεται από εσάς.
